Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ad eos igitur converte te, quaeso. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Duo Reges: constructio interrete. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;
Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.
Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?
Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest.

Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.
Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?
Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est.
Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Utram tandem linguam nescio?

Nec enim absolvi beata vita sapientis neque ad exitum
perduci poterit, si prima quaeque bene ab eo consulta atque
facta ipsius oblivione obruentur.

Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus,
qualis Q.

Vide, ne magis, inquam, tuum fuerit, cum re idem tibi, quod mihi, videretur, non nova te rebus nomina inponere.

Hic ambiguo ludimur.: An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?
Numquam facies.: Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.